അഭയാര്‍ത്ഥികള്‍

ആദ്യമായ് അവളെ കാണുന്നത് നല്ല മഴയുള്ള ഒരു ദിവസമായിരുന്നു. ഓഫീസില്‍ നിന്ന് നേരത്തെയിറങ്ങി ഓടിക്കിതച്ചു റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ എത്തിയപ്പോളാണ് അവളെ കാണുന്നത്.ഒരാള്‍ക്കൂട്ടം തന്നെ അവള്‍ക്കുച്ചുറ്റും ഉണ്ടായിരുന്നു.അവള്‍ തീരെ ആവശയായിരുന്നു ,മുഖത്തും,കൈകളിലും അവിടെവിടായി ചോരപാടുകള്‍ .ചികിവെക്കാതെ അലഘോലമായിക്കിടക്കുന്ന ചെമ്പിച്ച മുടി.കണ്നെഴുതിയിട്ടില്ല,പോട്ടുതോട്ടിട്ടില്ല ,അവള്‍ കുളിചിട്ടുതന്നെ ഒരുപാടുദിവസമായതുപോലെ.ഒരു പതിനഞ്ച് വയസു പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന
മെലിഞ്ഞ പെണ്‍കുട്ടി.

അവള്‍ പൂര്‍ണമായും മനസിലാകാത്ത ഭാഷയില്‍ (മലയാളവും തമിഴും കലര്‍ന്ന ) കരഞുകൊണ്ട് എന്തൊകെയോ പറയുന്നുണ്ട് ,ചുറ്റും കൂടിനിന്നവരുടെ ആക്രോശങള്‍ക്കിടയില്‍ നേര്‍ത്ത ഒരിരംഭലായെ എനിക്കത് കേള്‍ക്കാന്‍ കഴിഞുള്ളു. തൊട്ടടുത്തുനിന്ന തടിച്ച ഒരു ചേട്ടനാണ് പറഞ്ഞത് ,സംഭവം മോഷണമാണ്.അവിടെകൂടിനിന്നവര്‍ അവളെ ഉപദ്രവികുന്നതില്‍ എന്തോ ആത്മസംതൃപ്തി തേടുന്നതായി കണ്ടു .ചിലര്‍ ഇതിലൊന്നും ശ്രദ്തിക്കാതെ തങ്ങളുടെ വണ്ടിക്കായി കാത്തുനില്കുന്നു,മറ്റുചിലര്‍ ചുറ്റുംകൂടിനിന്നു അവളെ ഉപദ്രവികുന്നതും നോക്കിനില്കുന്നു.അല്പസമയത്തിനകം 2 പോലിസുകരെത്തി. പിന്നെ
എന്തുനടന്നു എന്നെനിക്കറിയില്ല,അപ്പോളേക്കും എന്റെ വണ്ടിയും വന്നിരിന്നു .

അതേ അവളൊരു അഭയാര്‍ത്തിയായിരിക്കാം,വീടും,കുടിയും ,ബന്ധുക്കളും ,നാടും
എല്ലാം നഷ്ടപെട്ട് ജീവികെണ്ടിവന്നവള്‍ .നമ്മള്‍ കേരളിയര്‍ ഒരിക്കലും അഭയാര്‍ത്തിയുടെ
വേദനയറിഞ്ഞിട്ടില്ല.യുദ്ധവും ,പ്രകൃതിദുരന്തങ്ങളും നമ്മളെ അത്രക്കൊന്നും ബാധിചിട്ടില്ല.
വര്‍ഷംതോറും നാട്ടിലെ കവലകളില്‍ ടെന്റ് കേട്ടാനെത്തുന്ന ഒരു ഒറിസ്സകാരനിലോ,
ഗുജറാത്തിയിലോ നമ്മുടെ അഭയാര്‍ത്തിയെ കുറിച്ചുള്ള ചിന്തകള്‍ ഒതുങ്ങുന്നു.

ജൂണ്‍ 20 ലോക അഭയാര്‍ത്ഥി ദിനമാണ്.വളരെ അപകടകരമായ അവസ്ഥയില്‍
ജന്‍‌മനാടുപേക്ഷിച്ച് അലയേണ്ടി വരുന്നവരാണ് അഭയാര്‍ത്ഥികള്‍.
അവരുടെ മനസ് തളരാതിരിക്കാന്‍ അവര്‍ക്ക് പ്രതീക്ഷ നല്‍കുന്ന പ്രവൃത്തികള്‍
ഉണ്ടാകണമെന്ന് ഈ ദിനം ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നു. അഭയാര്‍ത്ഥികള്‍ ഏറ്റുവാങ്ങുന്ന
പീഡനങ്ങളും കഷ്ടപ്പാടുകളും കണ്ണുതുറന്ന് കാണുവാനും അവയ്ക്ക് ഉചിതമായ
പരിഹാരമാര്‍ഗങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തുവാനും ലോകത്തെ ചിന്തിപ്പിക്കാന്‍
ഈ ദിനത്തിന് കഴിയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.

അതേ നമുക്ക് കുറച്ചുകൂടി നന്നായി അവരോടു പെരുമാറാം....................